آسیاب آبی

 در جنوب خاوری نسن، کنار رودخانه بزرگ روستا، بالاتر از پل حمام خرابه ای وجود دارد که

یک آسیاب آبی در زیر آن دفن شده است این اثر که قدمتی بیش از 300 سال دارد در سالهای بدو ورود به همراه مسجد و یک حمام کنار آن ، توسط یوسف پیج بر روی(( اسکیله)) ساخته شد.و سالهاي متمادي اهالي محل براي آرد كردن محصولات كشاورزي از آن استفاده مي كردند اين آسياب درسالهاي بعد توسط كدخدا زكي بازسازي گرديد. به طور كلي شامل يك ساختمان ويك رود تامين كننده كه به" اسكيله " معروف است مي باشد . درون ساختمان يك منبع تغذيه به نام "بارنو" ، دو سنگ آسياب ، پره زير سنگ ، منبع آرد به نام "آردنو" ، نو(آبراه شتابدنده) و آبراه خروجي مي باشد.

 اما در سالهای اخیر متاسفانه با بی توجهی مسوولین روستا  و کمک برخی همسایگان در تخريب آن به مخروبه ای تبدیل گردیده است. و تا كنون حركتي در ترميم آن صورت نگرفته است مگر همتی گردد و این اثر ارزشمند باستانی بازسازی و در دید عموم قرار گیرد.

مکانیزم کار آسیاب این گونه بود که متشکل می شد از یک سنگ زیر آسیاب که ثابت بود و از طریق رابطی به پره های زیر سنگ مرتبط مي شد و با سوراخی که در مركز آن به وسط سنگ بالای آسیاب که متحرک بود وصل می شد و باعث می گردید تا سنگ از طریق پره ها انرژی آب را که در یک سطح شیب دار و از وسیله به نام(نو) که سرعت وشدت آب را چند برابر می کرد و از طریق (کیله زنن) به سنگ منتقل وآنرا به حرکت در می آورد در سمت چپ وبالای سنگ یک منبعی(بار نو)  قرار داشت که محل قرار گرفتن گندم ،جو، باقالا و... برای آرد کردن قرار داشت این منبع از طریق یک سوراخ و ناودان با تنظیم آسیابان مواد آرد شونده را به سوراخ میان سنگ بالای آسیاب می ریخت و از کناره سنگ با چرخش سنگ آرد بیرون می آمد ودر درون یک منبع(آرد نو) دیگری می ریخت. در هر صورت اینگونه آرد به دست می آمد

اکنون جنانكه گفته شد به علت ساخت وساز یکی از همسایگان به خرابه ای تبدیل گردید. کلیه تشکیلات آسیاب زیر آوار آن قرار دارد وهیچ کس در صدد باز سازی این آثار باستانی نیست این آسیاب در سالهای نه چندان دور نه تنها پاسخ کار اهالي را میداد بلکه از روستاهای دیگر هم برای آرد کردن غلات خود از آن استفاده مي كردند در گذشته برای آرد کردن غلات باید نوبت می گرفتند وراه انداختن کار آسیاب که در فصل پاییز انجام می گرفت شکوه وزیبایی خاصی داشت.[1]